CO TO JEST AUTYZM ?
Autyzm to bardzo złożone i rozległe zaburzenie rozwoju, które do dnia dzisiejszego nie zostało w pełni rozszyfrowane. Objawia sie w okresie wczesnego dzieciństwa- zwykle przed upływem 36 miesiąca życia dziecka. Autyzm występuje znacznie częściej u chłopców niż u dziewczynek (ok 4 chłopców na jedną dziewczynkę).
Według Międzynarodowej Klasyfikacji ICD-10, autyzm dziecięcy (F 84.0) należy do grupy „całościowych zaburzeń rozwojowych”. „Autyzm dziecięcy jest rodzajem całościowego zaburzenia rozwojowego, charakteryzującego się: (a) nieprawidłowym lub zaburzonym rozwojem przed trzecim rokiem życia, oraz (b) charakterystycznym sposobem wadliwego funkcjonowania w trzech dziedzinach psychopatologii: interakcji społecznych, komunikacji oraz zachowania (ograniczone, stereotypowe, powtarzające się). Obok tych specyficznych cech diagnostycznych występuje często szereg innych objawów, takich jak: fobie, zaburzenia snu i odżywiania, napady złości i (skierowanej na siebie) agresji.”[1]
Przytaczając słowa Uty Frith dowiadujemy się, iż, „autyzm wpływa na rozwój, a rozwój na autyzm”[2]. Część objawów ujawnia sie już w pierwszych tygodniach życia, inne w późniejszym wieku, gdy te z okresu niemowlęcego mogą już przestać „istnieć”. Zróżnicowany zestaw objawów i zachowań występujących u dzieci autystycznych powoduje , że autyzm jest nadal bardzo późno diagnozowany. Dzieci autystyczne przejawiają szereg różnorodnych zachowań, które są lekceważone przez lekarza pierwszego kontaktu a konsekwencją tego jest błędnie lub bardzo późno stawiana diagnoza. Rodzice często słyszą „To minie, przecież każde dziecko rozwija się własnym tempem”, lub „prawdopodobnie dziecko nie słyszy albo niedowidzi”. Nic bardziej błędnego.
Autyzm w dalszym ciągu stawia nam ogromną ilość pytań, nie dając niestety odpowiedzi. Dotychczas zebrane informacje pozwalają poznać odpowiedzi na te najważniejsze pytania, dzięki którym możemy lepiej zrozumieć dziecko autystyczne. Już wiemy, że dziecko z autyzmem nie ma uszkodzonych narządów zmysłów, a niepokojące zachowanie jest konsekwencją zaburzenia postrzegania zmysłowego i przetwarzania bodźców z otaczającego świata, które odbierane jest jako chaos. Stąd właśnie izolacja, „wycofanie się” z realnego świata, tworzenie własnych stereotypii, które dają dziecku poczucie bezpieczeństwa i przewidywalność. Niestety zaburzenia integracji sensorycznej prowadzą do nieprawidłowości w kontaktach społecznych, komunikacji z otoczeniem, oraz nieprawidłowego, schematycznego zachowania się. Dziecko autystyczne ma trudności z koncentracją, nauką prostych czynności, a równocześnie odnosi sukcesy w wybranych dziedzinach nauki (muzyka, geografia, matematyka). Te wybrane uzdolnienia to tak zwane „wyspy uzdolnień” , których istnienie nie jest do końca wyjaśnione.[3]